De eerste dagen in Njinikom

31 april - (dag 4)

We gingen vandaag naar de markt om geld te wisselen. Basil heeft dat voor ons gedaan. Ook hebben we daar een aantal bekers gekocht en ik een Cameroons voetbal tenue. We hebben ook nog in een soort café gezeten en wat gedronken. Naast dat café was een kraam waar ze eten verkochten. Het was erg smerig om te zien hoe de mensen een darm leeghalen en daar een stuk eetbaar vlees van maken.. Basil vroeg aan me of we het in Nederland ook zo deden. Ik vertelde hem dat we in Nederland gewoon een schoon stuk vlees uit de winkel halen en het alleen maar hoeven te bakken. Dat vond hij heel raar om te horen, helemaal toen ik vertelde dat wij onze eigen kip niet slachten. Het was 40 minuten lopen naar de markt dus toen we eenmaal terug waren, waren we allemaal moe en bezweet. De mensen hier zijn super aardig en bijna iedereen begroet je! ’s Avonds zijn we met z’n 9e uit eten geweest in een klein restaurantje in de stad. We moesten van tevoren bestellen omdat het anders meer dan 2 uur kon duren voordat we ons eten hadden. Toen we aankwamen kregen we eerst iets te drinken. Toen viel opeens alle stoom uit in heel de stad, dus zaten we daar in het donker.. gelukkig hebben ze kaarsen hier in Afrika! Na ongeveer een uurtje kregen we ons eten. Ik heb eerlijk gezegd niet echt genoten van de maaltijd want de vliegen zaten heel de tijd op je eten… ze kropen gewoon letterlijk in je voedsel… toen ik dacht dat het niet erger kon, viel ook nog eens de stroom uit! Toen had ik het toch wel een beetje gehad. Na 10 minuten stonden we buiten en moesten we nog in het donker naar huis lopen. Die avond heb ik niet zo goed geslapen, omdat ik toen ziek ben geworden.


1 april (dag 5) – de eerste dag in Njinikom

Vandaag zijn we aangekomen in Njinikom. Het was gelukkig maar een uurtje rijden. Mr. Jude is met ons meegereden ernaartoe. Toen we daar aankwamen kregen we een rondleiding bij het ziekenhuis, de verblijven van de dokters en het weeshuis. Het is een super mooi ziekenhuis, en we zijn zeker goed terecht gekomen. Toen we aankwamen in ons huisje begon het keihard te regenen en te onweren.. we zaten er die avond allemaal eventjes doorheen. Het is een hele stap om zonder Truus en Michel te zijn. We staan er nu alleen voor. We hebben gepraat, gehuild en gelachen en daarna nog een spelletje gespeeld.. ik heb een heerlijk bed. Ik heb er m’n eigen plekje van gemaakt met m’n klamboe en m’n dromenvanger! Dat voelt echt heel fijn . ‘S avonds hebben we gegeten in de kantine van het ziekenhuis voor een hele lage prijs. Het was kip met spaghetti en ananas. De kip heb ik niet gegeten omdat ik me al niet zo lekker voelde. De rest was echt heel lekker! We moeten alleen uitkijken met ananas, omdat je daar heel erg van aan de diarree gaat, en daar zit niemand op te wachten. Ik heb deze nacht echt heeeerlijk geslapen!



2 april (dag 6)

Vandaag hebben we de eerste helft van de kleding gewassen en daarna ben ik samen met Dewi naar Bamenda gegaan om boodschappen te doen. De zuster vertelde dat je in Njinikom niet zo veel winkels had om grote boodschappen te doen. Iemand van het ziekenhuis heeft ons naar het dorp gebracht en vanaf daar hebben we het helemaal zelf geregeld! Gelukkig zijn Truus en Michel mee geweest om mee te helpen met de boodschappen halen. Ik ben trots op Dewi en mij, omdat we het helemaal zelf hebben geregeld, omdat we tot nu toe alles onder begeleiding hebben gedaan.. Toen ik ´s avonds ging douche deed het warme water het niet, want de boiler is kapot en ik vraag me af of die het ooit gaat doen…. Ik ben al een aantal dagen niet zo lekker, dus probeer op tijd naar bed te gaan en ik hoop dat ik goed slaap!
3 april – (dag 7)
Vandaag moesten we om 7 uur bij de zuster zijn om onze stage te bespreken. We moeten nu een plan gaan maken over wat we willen gaan doen op onze stage. We lopen 4 dagen in de week stage en in het weekend hebben we vrij! Morgen ochtend bespreken we onze planning en we starten maandag met onze stage! Ik doe het zelf nog even rustig aan, maar het gaat gelukkig al een stuk beter met me! De zusters vertelde dat we altijd terecht kunnen in het ziekenhuis als het nodig is. Dat geeft me toch een fijn gevoel! Het is hier super tof en ik hoop een leuke tijd tegemoet te komen! Het is niet altijd even makkelijk maar met z’n alle komen we er uit! Het Engels praten gaat echt super goed, ik had niet gedacht dat ik het zo snel op zou pakken.

Wish me luck & tot snel!

XXX amber